Άρθρο για την Πανεπιστημιακή Αστυνομία στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ
—
Εγκαθιστώντας αστυνομική δύναμη μέσα στα πανεπιστήμια η κυβέρνηση ξέρει καλά τι επιδιώκει: μιλάει στο θυμικό τμήματος της ελληνικής κοινωνίας. Εκείνου που φαντασιώνεται όχι μόνο τα πανεπιστήμια ως κέντρα γενικευμένης ανομίας αλλά επίσης τους έλληνες φοιτητές ως «ρέμπελους», που αντί να ασχολούνται με τα μαθήματά τους κάνουν γκράφιτι και καταλήψεις.
Είναι μια εικόνα διαρκείας, που πλάθεται μεθοδικά στο δεξιό Τύπο εδώ και δεκαετίες, αλλά με μεγαλύτερη εμμονή τα τελευταία χρόνια. Τι κρίμα για αυτήν, που δεν στηρίζεται σε στοιχεία: η μέσης και μεγάλης έντασης εγκληματικότητα στα πανεπιστήμια είναι στην πράξη ανύπαρκτη. Πάντως μηδαμινή, συγκριτικά με άλλους κοινωνικούς χώρους. Όσο για την ποιότητα των ελληνικών πανεπιστημίων, αυτά με όλη την υποχρηματοδότηση κατορθώνουν να βρίσκονται στα κορυφαία του κόσμου και να παράγουν επιστήμονες με υψηλά προσόντα. Κι ας έχουν τα κτίρια γκράφιτι και αφίσες πολιτικών παρατάξεων εδώ και δεκαετίες. Κι ας λειτουργούν στέκια, κι ας γίνονται διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες.
Σε τίποτα αυτά δεν επηρέασαν αρνητικά την ποιότητα των επιστημόνων που αποφοίτησαν (για παράδειγμα) τις δεκαετίες του ‘70 και του ‘80 και τους είδαμε γύρω μας, να διαπρέπουν στο εξωτερικό ή να οδηγούν το άρμα της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης στη Μεταπολίτευση. Πουθενά στον κόσμο, σήμερα ή οποτεδήποτε μετά τη δεκαετία του ‘60, η γνώση δεν αναπτυσσόταν σε ένα περιβάλλον αποστειρωμένο από ιδέες, συλλογικούς αγώνες, αμφισβήτηση. Θα ήταν τότε απλώς, κλινικά νεκρή.
Δεν υπάρχει αμφιβολία από πού ξεκινά η επίθεση της ΝΔ στα πανεπιστήμια. Οι λόγοι είναι προφανώς ιδεολογικοί. Σε ολόκληρη τη Μεταπολίτευση, η Δεξιά έβλεπε τα πανεπιστήμια ως φυτώρια διαμόρφωσης αριστερών, ριζοσπαστικών και προοδευτικών ιδεών, που εκδηλώνονταν με μαχητικότητα. Δεν μπορεί να ξεχάσει την ήττα της με το νόμο 815, μέσα σε ένα κοινωνικό κλίμα που κατέληξε στη μεγάλη πολιτική αλλαγή του 1981 και στη μαζικοποίηση των πανεπιστημίων. Δεν έχανε λοιπόν την ευκαιρία να τα συκοφαντεί, χωρίς όμως κανένα ουσιαστικό σχέδιο.
Αποδείχθηκε την τελευταία τριετία: πρώτα κατήργησε το πανεπιστημιακό άσυλο με ψευδή επιχειρήματα (αφού ούτως ή άλλως δεν ίσχυε για ποινικά αδικήματα) και κατόπιν, με αφορμή την απαράδεκτη πράξη μιας μικρής ομάδας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο, εξήγγειλε μέσα… σε μια ώρα την ίδρυση ενός νέου αστυνομικού σώματος. Αναρωτιέται κανείς, σε λίγα λεπτά σχεδίασαν μια τόσο μεγάλη αλλαγή, για την οποία ως τότε δεν είχε ακουστεί λέξη; Όπως αναρωτιέται κανείς, ποιοι ήταν τελικώς οι δράστες;
Και το κυριότερο: ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Η δημιουργία ενός πολυάριθμου σώματος αστυνομικών είναι μέτρο δυσανάλογο των διακηρυγμένων (και υποκριτικών) στόχων. Δεν θα αποτρέψει τα ελάχιστα περιστατικά βίας, μάλλον εμπρηστικό ρόλο θα παίξει. Είναι επίσης μέτρο αντιδημοκρατικό, αφού η φύλαξη των πανεπιστημίων είναι αρμοδιότητα των αρχών τους. Διέθεταν εξάλλου φύλακες, πριν τους απολύσει η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου. Τέλος, το λειτουργικό κόστος του νέου σώματος υπολογίζεται στα 30 εκατ. € ετησίως -όσο η ετήσια επιχορήγηση έξι από τα μεγαλύτερα ΑΕΙ της χώρας: του ΕΜΠ, του Οικονομικού Πανεπιστημίου και των πανεπιστημίων Ιωαννίνων, Κρήτης, Πατρών και Αιγαίου! Όταν λείπουν χρήματα για προσλήψεις καθηγητών και διοικητικού προσωπικού, όταν τα πανεπιστήμια δεν μπορούν να χρηματοδοτήσουν εξοπλισμό για τα εργαστήρια και τις κλινικές, ποιος νους μπορεί να δικαιολογήσει ένα τέτοιο μέτρο ως «ορθολογικό»;
Υπάρχει ένας πρόσθετος λόγος που η κυβέρνηση επιχείρησε προχτές την είσοδο της αστυνομίας στην πανεπιστημιούπολη Αθηνών. Πρόκειται για φθηνό αντιπερισπασμό μέσα σε μια κρίσιμη περίοδο, που εκτός των άλλων ξεκινά τις συνεδριάσεις της η εξεταστική επιτροπή για τις υποκλοπές. Είναι σαφές πώς σχεδιάζει να πάει η ΝΔ στις εκλογές. Με όξυνση και βία. Για αυτό μαζί με τον συλλογικό αγώνα των φοιτητών να μην μπει η αστυνομία στα πανεπιστήμια, προέχει επίσης η απόκρουση κάθε προβοκατόρικης ενέργειας που μπορεί να σχεδιάζεται.
